Om 17.15u komt de auto voorrijden. Ik stap in bij John en Jeanne. Even later Tineke en dan op weg naar Waalwijk. Om 18 uur zijn we er. Eerst inschrijven en de tas afleveren voor transport. Ik heb mijn sandalen in mijn rugzak gestopt, want ik vertrouw mijn zooltjes en schoenen niet zo. Na inschrijven wat drinken vlak naast de straat waar vertrokken wordt. Net na 7 uur gaan we naar de start. We staan in het midden van 2600 lopers. Ik loop met Jan en Jeanne loopt met Tineke. Ik ben benieuwd hoe dat uitpakt.
Om 20u mogen we weg. Je loopt dan in de drukte, want iedereen zit nog vol energie. Dat wordt vanzelf minder. Eerst Walwijk uit, langs een sportpark en dan Waalwijk weer in. Het publiek wil ook wat. Dan richting Drunen. Jan is altijd in de buurt en vaak ook Jeanne en Tineke. Mijn schoenen doen zeer en je zoekt dan naar een oorzaak. Ik weet het niet. Na 20km zijn we in Vlijmen. Onderweg komen we ook Ida en Lievin tegen. In Vlijmen eten en drinken.
Ik houd mijn schoenen nog aan ook tot Waalwijk. Mijn voeten doen zeer. We gaan door Haarsteeg en Elshout naar Waalwijk terug. Bij de rust stop ik mijn wandelschoenen in mijn tas en doe mijn sandalen aan. Mijn sokjes houd ik aan. Waren mijn voorgevoelens juist?
Dan Waalwijk weer uit richting Sprang-Capelle. Jan en ik spreken ons liederenarchief aan en houden de moed en het tempo erin. In het donker enkele groepen feestende jongeren. Veel drank en afval. En een tent die in de fik staat. In Sprang-Capelle laat ik bij de EHBO mijn voeten controleren. Ze zijn heel en ik besluit om mijn sokken uit te doen en met blote voeten in mijn sandalen te lopen. Ik voel me prima en kan de wereld weer aan.
In Waspik een lekkere rust. Wat eten en drinken en snacken. Gesterkt weer op pad. Dan naar 's Gravenmoer. Tegen de ochtend moet je wakker blijven. Bij sommigen willen de ogen dichtvallen. Op elkaar letten, elkaar ondersteunen en weer verder. Eerst naar Dongen voor de laatste grote rust. Ik heb geen zin in water, maar in een Westmalle. 50 meter voor de rust gaan Jan en ik een bruine Leffe drinken. Daarna Jeanne en Tineke ophalen en weer op pad. Nog 17km.
Er wordt weer gezongen en gehuppeld. Dan komt Milou op ons pad. Ze zit er doorheen en wil niet meer en vindt het nog ver. (wij ook). We nemen ze mee. Bij km 70 is ze helemaal opgefleurd. In Sprang-Capelle een fijn gesprek met haar. Milou is verpleegster en volgens mij is ze goed. Ze praat vol passie over haar beroep.
Net voor Kaatsheuvel gaat ze haar vriendin op sleeptouw nemen, want zij haalt het wel. Wij gaan door naar Kaatsheuvel en dan naar de finish. Ik ben toch wel moe. Maar ook erg tevreden. Na een diploma en een medaille gaan we met Tineke en Jeanne naar de auto. Ik word thuis afgezet. Eventjes daarna toch maar in bed gestapt, want ik was toch wel moe.
