Om 17.45 uur staan John en Jeanne voor de deur om me op te halen voor een Kennedymars in Waalwijk. Samen met Jeanne ga ik de 80 van de Langstraat lopen. De weersverwachting is niet zo best. Daarom wat extra kleding in de transporttas. Tegen 18.30u zijn we er. Dan in fasen naar de start en net na 20u gaan we van start.
Eerst een lus naar Kaatsheuvel. Na 3,5km zakt er iemand voor ons in elkaar: hartstilstand. Jeanne en ik verlenen samen met anderen hulp; ruimte houden tussen 1500 lopers, reanimeren enz. Als de ziekenwagen komt, gaan we verder. Van voorop- zijn we achteroplopers geworden.
Na een half uur gaat het regenen. De komende 5 uur stort het water omlaag. In Vlijmen een kledingwissel. Mijn fleece en jack zijn doorweekt. Verder naar Waalwijk. Een tijdje na Waalwijk wordt het droog. De spieren zijn koud en protesteren bij elke keer op gang komen. Je voelt je op zo'n moment wel 80.
Verder naar Waspik. Na een langere rust wat verder. In ’s Gravenmoer bel ik Jan Brok en de vreugde is groot als hij even later warm worstenbrood aflevert. Top toch. Bij zijn huis verlaat hij ons weer en wij gaan verder naar Loon op Zand.
Onderweg zien we menselijke drama's. De geest wil verder en het lijf protesteert. Ook dat is een Kennedymars. Jongeren met bloed in hun schoenen en tranen in de ogen.
Het zonnetje schijnt en we gaan verder. Net na 11 uur zijn we weer terug bij de start. De blijdschap overheerst. Ook als we horen, dat de gereanimeerde het overleefd heeft.
Ik voel me gammel als Victor ons op komt halen. Mijn spieren doen pijn en ik heb slaap. Na een pilsje en het bad naar bed.
Daarna nog even mijn verhaal gaan vertellen bij Jan en Corrie onder het genot van een pilsje.
Op maandag wat berichten over en weer met Jeanne. We sluiten deze 80 af met een prima gevoel.
