Op maandagmorgen 18 juli staat Jolanda voor de deur met de auto. De 4daagse begint. Gelukkig maar, want ik sliep onrustig door het nieuwe dat me te wachten staat. Op het station treffen we Trees en Nel en nog meer mensen die op pad gaan naar Nijmegen. In Nijmegen gaan we op pad naar de Ganzenheuvel, het verblijf van leden van OLAT. We zijn vroeg en kiezen met zorg ons plek. Daarna naar de Wedren om een polsbandje en een inschrijfbewijs. Nijmegen is een schitterende stad met geschiedenis, leuke winkels, vertier op de Waalkade en veel horeca. Na lunch en shoppen gaan we terug naar de Ganzenheuvel. Na het eten en wat telefoneren op tijd naar bed.
Dinsdag om half vier staan we naast ons bed. Aankleden in het donker, spullen pakken en gaan ontbijten. Dan op naar de wedren. We sluiten aan bij een lange rij en om 5.45u mogen we op pad. In tegenstelling tot alle voorspellingen is het droog en later op de dag zien we ook de zon nog. Via de Waalbrug naar Lent. Dan Bemmel en Elst. Veel families staan aan de kant en vieren hun feestje. Wij genieten van de vele aanmoedigingen en de muzikale ondersteuning. Verder naar Valburg, Oosterhout en via de Waaldijk weer terug. Dit jaar zijn we elkaar niet kwijtgeraakt. Op de Wedren een nieuwe startkaart en een grote pils.
Vlakbij de Ganzenheuvel speelt een koperorkest en een plein verder een band. Boven het plein ook nog een bijzondere luchtballon. We genieten ervan.
Woensdag een late start. Op weg naar de Wedren komen we drie studenten tegen. Ze hebben een vlinder, een koninginnenpage, en die wordt op mijn hoed gezet. De vlinder verhuist van links naar rechts, klapt soms de vleugels open aan dicht en blijft zitten. Pas na 15 km besluit de vlinder weg te vliegen. Was het ondersteuning van Maria? Ik denk van wel. We staan verder vooraan in de rij en zijn om 6.30u weg. Na een afscheidsfeestgroet van de studenten op pad naar Heumensoord. Verder naar Alverna en Wijchen. Daar staan we door de drukte een half uur vast op de markt. Opschieten doet het niet, want de wegen zijn vol en smal. Verder naar Beuningen en via Weurt weer terug naar de finish.
Donderdag is het 5.20u als we op pad gaan. We lopen lekker door, want ’s middags gaan we op bezoek bij Jan en Corrie. Het weer is weer prima en we zijn vrij vlot in Groesbeek. De zeven heuvelen nemen we vlot. Ik heb bewondering voor een vrouw in een rolstoel die achteruit omhoog gaat. Daar valt wat warm eelt bij in het niet. Na een stop bij de ANWB gaat het minder vlot. De voeten van Jolanda branden. Om 13u zijn we bij de finish en gaan met een riksja naar het station. Nog voor 14u zitten we bij Jan en Corrie onder de luifel. Tijdens het borrelen gaat het regenen en we prijzen ons gelukkig dat we er niet door hoeven. ’s Avonds blijkt Jolanda 5 blaren te hebben en de privé-geneeskundige dienst gaat met alle aanwezige instrumentarium de kwelgeesten te lijf. Morgen kijken of de missie blaar geslaagd is.
Vrijdag zijn we half 7 vertrokken. Na een half uur gaat het regenen en gaan de poncho’s aan. Onder een paar klaphandjes gaat Sjanie schuil en we besluiten samen op pad te gaan naar de finish. Het is gezellig samen en we wisselen veel nieuws uit. Sjanie kent ook een aantal prima plas-, soep- en rustplaatsen. Net voor de ponton in Cuyck staat Tineke, een goed gevoel als je op onverwachte momenten vrienden tegenkomt. Verder naar Malden. De blaren beginnen weer op te spelen bij Jolanda en de laatste 12 km gaan niet zo snel meer. Op de via gladiola ontmoeten we Jan en Ella en staat een delegatie LosseFeeter
tegenover bakker Pruyn. Verder naar de finish en het kruisje voelt goed. De grote pils smaakt prima. We nemen afscheid van Sjanie en gaan dan naar de Ganzenheuvel. We krijgen alles in de koffer na een afscheid van onze buurvrouw in de slaapzaal en van Trees gaan we naar het station. Om 19.30u zijn we weer in Etten-Leur. Met een gezamenlijke maaltijd wordt een fantastische week afgesloten.
